Achnou?! The best of both worlds!

Achnou?! (Wat?!)

Het is maar goed dat ik geen wekelijkse blog-update heb beloofd in een van mijn eerdere posts, want het is alweer ruim een maand(!) verder en dit word mijn eerste post vanuit Marokko.

Marhaba! (Welkom!)

Zo, waar zal ik beginnen. Mijn leven staat op zijn kop. Op een positieve manier. Het is een hele goede stap geweest voor mij om dit avontuur aan te gaan. De juiste plaats èn het juiste moment.

Afgelopen weken heb ik enorm veel geleerd en ik leer iedere dag bij. Van zonnepitten eten (op de juiste manier), uit "het systeem" stappen en een compleet nieuwe manier van leven aannemen tot verbouwingen en natuur.

Wat ik zo mooi vind aan Marokko is dat het zo veelzijdig is. Waar een probleem is, wordt een oplossing gezocht. (Nee nee, niet "Wat is jouw probleem?") Er heerst hier geen weggooi maatschappij, waar die in Nederland juist extreem is. En ik deed er net zo hard aan mee. Iets beschadigd? Weg ermee! Niet meer mijn kleur? Weg ermee! (Uitzonderingen daargelaten natuurlijk)

In Nederland ging ik steeds vaker de kringloop bezoeken. Niet omdat het financieel niet ging om het in de winkel nieuw te kopen, maar omdat je artikelen koopt met een verhaal. Iets wat niet iedereen heeft. Anders dan anderen. Hier redelijk genesteld en kom ik er achter dat we om de hoek een giga(!) Wekelijkse tweedehands markt hebben. Je kunt er letterlijk van alles vinden. En iedere week weer veel "nieuws". Je begrijpt wel dat dit inmiddels mijn wekelijkse agenda puntje is geworden.

Er zijn al een hoop dingen gescoord zoals een kinderstoel voor de kids, op & top ding! Even goede schoonmaakbeurt en hij is klaar voor gebruik! (300 DH = +/- €30)

Hele gave all stars (die met die hoge zolen) Ja,ja echte! Dus ik heb een geweldig koopje gescoord. Precies mijn maat, vet toevallig ook! (100 DH = +/- €10)

Een klomp.. ja, je gelooft het niet. Op deze lokale markt vonden we een klomp. De knalrode lelijkerd trok uiteraard mijn aandacht, maar ik had hem mooi laten staan. En weetje wat? Ik heb hem cadeau gekregen van m'n vent. Chokran he.. Onderweg naar huis keek ik ernaar en begon ik hem stiekem ook best leuk te vinden. Er kwamen allerlei ideeën naar boven.. Hoe gaan we dit ding gebruiken? Sleutelbakje? Of als hangend plantenbakje bij de voordeur? Ach.. wat maakt het ook uit.. We hebben de aardige man verlost van zijn klomp.. (40 DH = +/- €4)

In mijn eerdere blog schreef ik over minimalistisch leren leven. Waarom? Omdat er zóveel is. En je wilt altijd nog veel meer.. Er is nooit genoeg. Ik wou leren hoe het is om gelukkig te worden van kleine dingen. (Hele kleine dingen)

Nu achteraf lijkt het niks voor te stellen. Maar ik ben het gebruik van warm water, een toilet dat werkt en licht enorm gaan waarderen. En geloof me.. we waren de enige hier in de buurt hoor. De rest had alles uiteraard gewoon werkende, maar wij zijn newbies dus dan duurt het even.. 🤣

De buurt hier, wauw! Wat relaxed! Qua afval hier en daar wat verbeter puntjes. Maar dat is een strijdt die je met iedere bewoner van de stad en het dorp moet aangaan èn ze opnieuw moet opvoeden zodat we met ze allen een schone straat hebben. Morgen heb ik een dagje niks gepland. Wie weet, ga ik met de kids en wat vuilniszakken de straat op en maak ik alvast een beginnetje.

We hebben een buurman met zijn eigen boerderij. Vanaf ons dakterras kijken we zo uit over een prachtig groen landschap, wat koeien, kippen en loslopende schapen. Honden van de buurt hebben regelmatig puppies die we eigenlijk met de gehele buurt proberen te verzorgen. Schattig!!! De buurman staat iedere(!) dag zijn schapen te leiden. In het zonnetje. Sommige zien het als verschrikkelijke baan. "Achter wat schaapjes aanlopen, wat saai, blabla.." Maar sinds ik hier ben aangekomen probeer ik verder te kijken. Niet gelijk reageren. Nadenken voor ik iets roep.. Ik keek naar de vriendelijke boer terwijl ik op het dakterras sta, de zon brandend op mijn rug. Een paar flinke ademteugen verder en dacht "wat een heerlijk leventje!"

Ik ben er nog maar zo kort, maar toch ook weer zó lang! Mis ik Nederland? Nee! Daar kan ik gelijk heel stellig over zijn. Ik mis het systeem niet, ik mis het klimaat niet, ik mis de druk niet.

Wat ik wel enorm mis is mijn familie en vrienden. Iedere dag sta ik stil bij de (simpele) mooie dingen die we hier mee maken en ik zou graag diezelfde ervaringen met hen willen delen.

Gelukkig bestaat videobellen, en kan ik ieder moment van de dag vastleggen en doorsturen zodat ze toch zoveel mogelijk betrokken blijven bij ons leven en dat van de kids.

De kinderen genieten optimaal. Ik zie het gewoon. Je ziet wel eens van die filmpjes voorbij komen van prachtige gezichtjes van kindjes die helemaal vol zitten met stof en vuil door bijvoorbeeld genocide die gepleegd wordt. Je ziet pure wanhoop. Verdriet en angst. Kindjes die kind horen te zijn. Afgelopen week heb ik een hoop los kunnen laten. En weer een van de doelen bereikt. (Kinderen moeten kind kunnen zijn) De kinderen waren vrij. Ze speelden, urenlang, buiten in het zand. Oh,oh! Wat zagen ze eruit. Wat ik zag? Prachtige gezichtjes van kindjes die helemaal vol zitten met stof en vuil door het spelen.. Echt gelukkig! Zij wel..

Nee, ik kan de wereld niet verbeteren in mijn eentje. En dat moet ik ook niet willen. Maar wat mij zo mooi lijkt is als we allemaal eens even luisteren. Een klein beetje aandacht voor dat wat nèt even anders is als bij jou. We zijn allemaal mens. Wat voor mij werkt, hoeft niet bij jouw leven te passen. En dat is prima! Idem dito. Hoe leuk is het om te leren hoe een ander het doet, en hoe iemand jouw probleem oplost met een hele simpele truc?

Dat gebeurde mij van de week.. verklaar mij voor gek. Maar dit was (tot voor kort) een dingetje ik mijn leven.. Ik hou van zonnepitten. En volgens mij heel Marokko ook. Ik kon ze alleen nooit normaal schillen, en al helemaal niet op hoog tempo. Ik stopte eerst de pit met schil en al in mijn mond. Al het zout eraf. Random kauwen tot je een pitje overhoud en dan lang, heel lang de schil ertussen uit proberen te vissen.. Wie ooit een Marokkaan zonnepitten heeft zien eten weet dat dit ècht op hoog tempo gaat. Ik zie een man zitten. Ik blijf kijken HOE?! Vraag ik mezelf af. Hij begint te lachen en legt uit dat er een TACTIEK?!!! is. Sindsdien vreet ik bijna dagelijks een zakje vol weg.

Voor het geld hoef je het niet te laten. Je kunt Marokko zo duur of zo goedkoop maken als je zelf wilt. Voor mij is het makkelijk praten want ik ben onder de locals en spreek nu aardig de taal om mezelf te kunnen redden. Maar boodschapjes en ook buiten de deur eten is echt goed te doen.

Wat betreft het gezonde leventje en bewerkt voedsel.. Tja.. dat heeft nog even op zich laten wachten. Ik bak zelf mijn brood en koop geen (ultra) bewerkt voedsel meer, maar ik ben er nog niet. Shwiya Beshwiya (Beetje bij beetje)

We gaan veel bij mensen op bezoek en daar krijg je standaard thee en koekjes. Daarnaast van nog een maaltijd. En daarna evt nog msemmen, baghrir en/of harcha (allerlei Marokkaanse pannekoeken en broden) met olijfolie van het (eigen) land, honing, bo(o)ter* en jam.

*Binnenpret voor iedereen die mijn achternaam kent..

Vaak wordt er ook Amlou geserveerd. Amlou is een soort Marokkaanse pindakaas, maar dan zonder de pinda. En de kaas. Eigenlijk totaal anders, maar beter kon ik het niet verwoorden. Amlou is gemaakt van geroosterde amandelen, arganolie en honing. Wij vinden het heerlijk!

Wie weet.. als ik terug kom begin ik een eigen winkeltje met biologisch producten. Recht van het land. Eigen productie.. Er zijn hier zoveel nieuwe ideeën die naar boven poppen. Marokko is echt een land van ondernemingen. En ondernemers. Een gemiddelde Marokkaan kan mij van alles verkopen. Zonder enkele moeite. Of zegt dat meer over mij als koopverslaafde? 😅

Nee, zonder dollen. Petje af. Echte doorzetters. Waar een wil is, is een weg. Zo zie je regelmatig bedelaars. Die hun handje ophouden en er niets voor doen. Terwijl er mensen zijn die met het minste een eigen bedrijfje opbouwen. En het werkt! Ze zijn vaak uitverkocht.

Van dames die vanuit eigen huis broodjes bakken en deze vervolgens op straat verkopen. Jongens die een eigen sandwich kraampje opstarten vanuit een kale aanhangwagen. Ja, waarom niet?

Een jonge jongen bij ons om de hoek heeft dus een oude aanhangwagen omgetoverd tot rijdende bbq. Wat staat erin? Eigenlijk niets. Maar als je voorbij loopt ruikt het heerlijk. Het volgende gesprek voerde ik uiteraard in vloeiend Darija! 😉 "Salam Aleikoum, wat maak je hier?" "Wa aleikoum Salam, gehakt" "Oké, dat wil ik wel. Hoeveel kost het?" "7Dh zus"

We kletsten nog wat verder. Hij liet me lachen, zei namelijk letterlijk "ZEVEN Dirham" hij had inmiddels zijn prijs ook in het Nederlands geleerd. Ohja, besef even wat ik zojuist heb besteld. Warme rook van de BBQ, heerlijk gekruid gehakt gevuld in een knapperig broodje met ui en tomaat. Saus, niet nodig! Zo smaakvol. En dit alles.. voor nog geen €0,70

De Hammam zit om de hoek. Niet zo een luxe spa met alles der op en der aan, maar een typische Marokkaanse hammam. Simpel maar efficiënt. In een Marokkaanse Hammam zit je op de grond (op een krukje of matje dat je zelf mee brengt) tussen de andere mensen van jouw geslacht. (Er word niet gemixt) De grond is warm, net zoals de ruimte om je heen. Neem lekker je eigen producten mee, maar een Kiz (een speciale scrub handschoen) mag daarbij niet ontbreken. Geloof me als ik zeg dat ik dacht dat ik levend werd gevild de eerste keer dat ik dit liet doen. Heftiggggg! Dit heb ik jaren geleden al ervaren voor de eerste keer, maar telkens weer besef ik hoe schoon ik daarna ècht de deur uit loop. Een grondige douche beurt is er niks bij..

Op dit moment is het Ramadan. Wij zijn hier een dag later begonnen als de moslims die in Nederland vasten. Tussen zonsopgang en zonsondergang wordt er niets gegeten en gedronken. Dit jaar heb ik er nog meer zin in als de afgelopen 12(!) jaar die ik heb meegedaan. De Ramadan geeft mij een gevoel van controle over mijn eigen lichaam. Ik kan mijzelf optimaal testen deze maand. Gezond eten & (genoeg) water drinken na zonsondergang, relaxen en minder stressen, de juiste intentie hebben, een zuivering van de ziel wordt het ook wel genoemd. Ook roddelen, liegen en vloeken is deze maand niet toegestaan. Top! En de bedoeling is daarna uiteraard die goede gewoontes de rest van het jaar ook toe te passen. Aan het eind van de maand Ramadan vieren wij Eid l Fitr (ookwel bekend als suikerfeest maar dat is niet per definitie de juiste benaming) maar nu eerst nog een maand vol bezinning en genieten. (Ja, ja! het kan ècht. Ook in de Ramadan haha!)

Ik waardeer iedere dag meer in wat voor luxe positie ik zit dat we dit avontuur kunnen aangaan. Er zijn veel mensen om mij heen die dezelfde stap willen zetten, maar nog niet hebben gedaan. De voornaamste reden die ik hoor is het financiële plaatje. En TUURLIJK is dat een hele belangrijke. Maar voor alles is een oplossing, en als je ècht wilt kun je overal ter wereld een plekje vinden waar jij gelukkig wordt. En dan is het financiële gedeelte niet meer jouw grootste drempel, maar jouw wil, jouw doorzettingsvermogen en jouw energie zijn de punten die jou over de streep moeten trekken. Even heel hip doen.. #YOLO (YOU ONLY LIVE ONCE.. Voor degene die het nog niet wisten 🤣)

DE SALON! Uiteraaaaaard kom ik mijn beloftes na. De agenda komt weer online op de website. Vooruit plannen is wel een must dus plan eventueel ook vast je vervolg afspraak in. Vanaf midden April kun je reserveren. Ik kan niet wachten om iedereen weer te zien en jullie gek te maken met al mijn verhalen!!

Er gebeurt een hoop. En er zal nog meer gaan gebeuren. Leuke dingen. Wij staan volop in bloei. Maar heel geleidelijk en op onze eigen manier. Heb je vragen? Stel ze gerust! Ik denk er graag over na! Via Instagram @Jamie.Boochique ben ik redelijk actief, post ik ook filmpjes & foto's. Maar ook hieronder kun je jouw vragen stellen of een (leuke) opmerking achterlaten. En vergeet vooral niet de fotodump hieronder te bekijken..

"Als je aarzelt, groeit je angst. Als je waagt, groeit je moed!"

Bisou, Bousa & mn be3d! (Kusje, Kusje en tot later!)